De laatste jaren word ik nogal gespiegeld. Met mezelf. Door allerlei levensgebeurtenissen, issues, via ontmoetingen. Het hield maar niet op! Het houdt maar niet op! Ik ben in deze zelfreflectie op momenten tot de bodem van mijn Zijn gegaan. Moeten gaan. En nog! Er was geen andere mogelijkheid voor mij dan het aan te gaan. Het proces te doorlopen. Mogen gaan. Ik had ook kunnen doen alsof er niets aan de hand was en mijn ‘buitenkant’ verder kunnen leven die steeds meer de neiging had, als iemand mij vroeg “hoe gaat het?”, goed te zeggen… Dat werd ook steeds meer routine. Dan was ik er direct klaar mee en dat na jarenlang tot in detail aan eenieder, die er maar voor openstond, te hebben geventileerd. In deze enorme levensrollercoaster van jewelste, waarin ik op bepaalde momenten zo emotioneel piekte, dacht ik dat ik alles aankon maar daarentegen zat ik in vele andere periodes zo diep dat ik weleens mezelf afvroeg, kan ik nog emotioneel verder zinken??? Maar elke keer was er weer dat innerlijke stemmetje dat tegen me zei “blijf positief!” of “dit is maar een fase”. En elke dag opnieuw probeerde ik mijn schouders er weer onder te zetten. Hetgeen met mijn, destijds, gefingeerde positieve mindset aardig lukte!
THE ODD DUCK
Sinds een klein jaar weet ik dat ik ‘paranormaal ben’. Voorzien ben van een meer ontwikkelde ‘frequentie voelspriet’ respectievelijk antenne. In wezen hebben we allemaal een mediamieke aanleg, dit even terzijde. Maar goed. Ik wist niet wat me overkwam! Er kwam een tsunami aan informatie binnen en ik hoorde voor weken lang stemmen in mijn hoofd. Ik had met mijn gezin met autisme derhalve veel meegemaakt dat ik dacht “help, het ís me nu écht allemaal boven het hoofd gegroeid”! Kijk er was altijd wel wat, dat was ik gewend. Maar de opeenstapeling van zoveel gezinseland in een kort tijdsbestek, deed me twijfelen. Bracht me aan het wankelen. Op advies van een medium ben ik, bij mijn paranormaliteit, begeleiding gaan zoeken. Deze therapeut verzekerde me dat ik ‘niet gek’ werd maar dat het met mijn mediamiciteit te maken had. En de ‘stemmen’ zeiden tegen me we hébben zolang moeten wachten tot je ons kon horen. Naar ons kon en wilde luisteren. Krap twee maanden later, net toen ik enigszins weer een beetje tot mezelf was gekomen en de balans had weten te vinden, zeg maar weer geland was on earth, hoorde ik het paard van de achterbuurman ‘praten’! En destijds ons varkentje, bomen en planten. En wederom dacht ik HELP het leven heeft me ingehaald! Me klein gekregen door de hoeveelheid life shit! Maar niets was minder waar. Als je een hoger frequentiebereik hebt, zoals kennelijk ik (even voor de duidelijkheid dit is niet mijn verdienste! Het is ook maar universeel aan komen waaien!) dan is het mogelijk dat je eveneens de frequenties van planten en dieren kan ‘oppikken’. En weer was daar mijn therapeut die zei nee, dat is echt zo. Dat kan je. Afijn, daar kwam ik dus goed mee weg! Voor hetzelfde geval had ik bij een zielenknijper het labeltje ‘insane’ gekregen en had ik aan de pillen gemoeten. Maar dit even terzijde. Weet je, ik vertel het maar aan niemand meer. Door schade en schande wordt men wijs, zeggen ze weleens! Het feit dat je jouw paranormaliteit leeft, is voor velen al reden genoeg om je als ‘the odd duck’ te bestempelen, raar te vinden of denken dat je niet helemaal snuf bent! Maar dat is niet van mij. Dat is van de ander. Die mening. Ik vind er niets van. Het is okay and fine by me!
VERLIEFDHEDEN
Dat behoeft, denk ik, even uitleg! Van origine ben ik juriste. Nooit in kunnen en mogen werken want ik heb de complete zorg gehad om mijn kinderen, mezelf en mijn gezin op de rit te houden. Ik heb er een manuscript mee kunnen vullen. Ik was iemand die enkel van feiten hield. Altijd met de mind bezig was. Met de ratio! Had je een mening? Supermooi!!! Maar wel even staven met glasharde feiten. Enkel als iets plausibel klonk, kon ik het aannemen. Ik leefde vanuit mijn ego. Hield mezelf in stand door marktplaats, internet en koopjes af te struinen als uitlaatklep voor mijn drukke veelomvattende taak thuis. Met mijn gezin. En thuis zat ik toch. Ik was een shopaholic uit verveling. Ik shopte om de frustraties weg te nemen. Weg te shoppen! Om geluk te kopen. Maar bij elk pakketje werd ‘the happy feeling’ minder! En voelen??? Voelen daar deed ik niet aan! Want als ik dat zou toelaten en kon leven, wist ik (instinctief) dat het me teveel zou worden. Want ér wás altijd wél iets!!! Met mijn kinderen, (inmiddels ex) partner of mijzelf. Nou mijzelf??? Dat kon gewoon niet want ik droeg het hele gezin! Niet voelen dus. Gewoon aan voorbij gaan. Doen alsof het niet bestond. Mezelf wegcijferen inclusief gevoel. Het was all-inclusive! Totdat ik in juni 2014 voor het eerst, in mijn leven, verliefd werd. Ik weet het nog als de dag van gister. Ik was hotel-de-botel! Nou, nou! En hoe! Wist niet wat me overkwam! In bijna drie jaar tijd heb ik in totaliteit vier keer op de rozige liefdeswolk gezeten. Achteraf bezien, kan ik dit allemaal zo mooi plaatsen! In deze tijd ging ik van een volledig mind en ego levend iemand naar een vrouw die steeds meer vanuit haar hart en gevoel ging leven. Denk niet dat ik dit wilde. Het was absoluut geen keuze! Dit overkwam me gewoon. Ik weet nu dat het allemaal universeel gestuurd en gepland was. Het de bedoeling is geweest. Inmiddels weet ik dat wat universeel de bedoeling is, ook écht de bedoeling is!
DE INNERLIJKE BLOEM
Een kort resumé. Verliefdheid één leerde me het gevoel van verliefd zijn. ‘De volgende’ liet me ‘verlangen’ voelen. Dat kende ik tot dusver niet! ‘Gevalletje verliefdheid nummer drie’ leerde me de universele liefde. Voor weken, néé maanden lang, voelde ik Liefde vanuit mijn hart, een bepaald soort gloeiende warmte, naar alles en iedereen toe. Dat was zo’n prachtig en diep gevoel! Dat zou ik iedereen wel willen toewensen! De korte verliefdheid van vorig jaar leerde mij de liefde van ziel tot ziel te doorleven. Voelen tot in de diepste kern van mijn wezen. Ik was al die ‘falling in loves’ zo beu dat ik dit gewoonweg met de mind heb zitten ‘blocken’. Wegvegen. Net doen alsof het er niet was. De mind deed nog immer mee, dus dat ging vlekkeloos! Niettemin werd mijn hart steeds verder geopend… Het gebeurde gewoon! Ik ging een pad op dat dusver in mijn leventje mij onbekend was. Thans weet ik wat voor doel het gediend heeft. Het was de bedoeling dat ik mijn ziel ging leven! Dat de innerlijke bloem van mij open zou gaan. Mijn zielspad ging lopen. En dat is mediamiciteit leven en inzetten voor anderen maar ook het schrijven. Schrijven over het leven, over zaken die het hart, ziel en dromen betreffen. Maar ook schrijven over paranormaliteit, spiritualiteit en soul searchen. Hoe had ik überhaupt hierover kunnen schrijven als ik dit met de mind, met mijn ego, had moeten doen? Mogen neerzetten? Als een bloem is de ziel verder ontluikt. Blaadje voor blaadje ging deze open, ontvouwde zich zijn schoonheid, totdat ik in de kern van mijn Zijn belandde. Alwaar ik een poederachtige zachtgele ziel aantrof. De essentie van mijn Zijn. Mijn ware authenticiteit. Een ‘ik’, vanuit de ziel, leven die zo bedoeld is. To be how it is meant to be! Krachtens de blauwdruk van mijn ziel. De imprint van mijn ziel waar alle kaders van mijn Zijn en levenspaadje in zijn uitgestippeld.
ZIELSLIEFDE
Thans ervaar ik een diepe, diepe zielsliefde. Waar ik alle vertrouwen in heb dat deze wel gelééfd mag gaan worden! Met de andere verliefdheden heb ik namelijk niets gedaan. Niet geleefd om het zo maar te zeggen. In de stof gezet. Dat was kennelijk ook universeel niet de bedoeling! Dat wist ik en voelde ik. Want voelen dat kon ik meer en te meer. Inmiddels is mijn hart geopend en doordat het deurtje, de entree, naar het hart universeel is open geslingerd néé wagenwijd is opengezet, kan ik thans mijn ziel leven. Mijn zielspaadje lopen. Stapje voor stapje. Geduldig en rustig aan. Een stapje vooruit en dan weer twee stapjes terug. In overgave en vertrouwen. Het hart is namelijk de zetel, de residentie van de ziel! Als je hart gesloten blijft, omdat je deze niet wilt of kunt leven, dan kan je dus ook niet (goed) bij je ziel komen. Wat voor mij persoonlijk ook nog meespeelde was dat ik mijn mediamiciteit niet vanuit het ego, vanuit mijn hoofd, verstand of mind, kón leven. Want paranormaliteit leef je vanuit gevoel. Altijd! Vanuit de focus op jouw gevoel. Achteraf kan ik heel goed verklaren waarom en hoe op bepaalde wijze levensgebeurtenissen hebben (moeten) plaatsvinden. Het werd allemaal van boven af geregisseerd. Sterker nog hoe meer ik mijn mediamiciteit ging leven des te meer dit me uitgelegd werd. In persoonlijke boodschappen. Ook werd me duidelijk dat ik alle levensperikelen, struggles en issues heb moeten doorleven. Zodat mijn ziel dit in haar zielengeheugen kon opslaan. Dan voel en weet ik namelijk waarover ik het heb. Met als doel dat ik me kan inleven. In de ander! In zijn of haar verhaal. Precies! Been there too!!! Maar ook om als medium de juiste (meeste zuivere) vertaling te geven. Dat ik dusdanig veel empathie kan opbrengen dat ik dit juist kan ontvangen, en zo adequaat mogelijk, mee kan geven aan anderen. Om anderen te dienen.
HAPPY THINGS
Goed maar nu is nu. Het is altijd nu. En dat heb ik geweten! Na een ‘shitty‘ echtscheiding. Het universum trok als het ware ‘de stekker’ uit mijn huwelijk. Ik was al jaren unhappy. Niet alleen door de zwaarte van al de levensissues die ik op mijn bordje gepresenteerd kreeg! Me, the diehard, had nog wel even kunnen ‘uitzitten’ tot de kindertjes het huis uit waren. Echter universeel gezien hadden ze andere plannen. Thans ‘bivakkeer’ ik al vijf maanden op het zolderkamertje bij mijn ouders. Mijn allereigenste stekkie uit mijn jeugd! Dat voelde écht als thuiskomen. Dat na al die jaren! Ik kon nergens heen en ze hebben me met al hun Liefde en met open armen ontvangen. Dat terwijl ze ‘op leeftijd’ zijn. Toe zijn aan een rustige oude dag. Helaas, zeg nu met enige schroom, is het met mij nóóit rustig! Ik breng altijd een hoop reuring mee met mijn natuur, Zijn en soms adhd-achtige inslag. Tsja, wat zal ik ervan zeggen…??? Kortgezegd, de laatste maanden waren dus knap heftig. Dit is nog zachtjes uitgedrukt!!! Zijn er de afgelopen jaren heel wat pijnstukken op de ziel opgeschoond, heb ik de ruimte in mijn Zijn -door de energetische doorstroming- kunnen ervaren en de opluchting gevoeld. Desondanks weet ik (intuïtief) en voel ik dat ik nog steeds door het universum wordt ‘klaargestoomd’. Om mijn taak als werker in het Licht, voor anderen, te kunnen neer zetten. Op de wijze zoals zij het willen. Hetgeen krachtens universele (ziels-)plannen en een zielencontract is vastgelegd. Met instemming van mijn ziel. Het ene pijnstuk, zielsbeschadiging, na de andere wordt opgeruimd. De ziel wordt gezuiverd! Behoorlijk heftig bij tijd en wijle. Ach, ik ben inmiddels wel wat gewend! Maar toch… Ondertussen probeer ik positief te blijven hetgeen me eigenlijk altijd wel lukt. Dat positiviteit, al was het aanvankelijk vanuit een gefingeerde happy mindset, positiviteit doet geven, volgen en manifesteren is me wel duidelijk. Dat is beklijfd! Op mijn beurt tracht ik positiviteit, happy things en woorden van Liefde te verspreiden middels mijn website en Facebookpagina’s. Ondanks hoe ik me soms voel. Want ook een Mrs. Positivo heeft off days! Echter omdat ik dát met zoveel Liefde en plezier doe, voortgedreven door mijn ziel, kán ik dat. Want het maakt mij blij en gelukkig. HAPPY!!! Dat neer te zetten. Voor de ander. Voor anderen.
HALLELUJAH!
Dagelijks word ik geconfronteerd met mezelf. Het mooie hiervan is dat ik elke dag opnieuw, op de ‘aardse school’, weer lerende ben. Een levenslang proces! Nu word ik geconfronteerd met het pijnstuk ‘negeren’. Als iemand geen reactie geeft, niets van zich laat horen of me gewoonweg negeert (wat altijd mijn uitleg is!) dan word ik geraakt in mijn ziel. Ik weet niet waarom. Behalve dat ik mezelf mijn hele leven anders heb gevoeld dan anderen, niet begrepen werd doch vaak ook eenzaam ben geweest, heb ik niet echt een issue met ‘genegeerd worden’ in mijn huidige leven. Of ik ben er ‘overheen gefietst’. Niet gevoeld hebbende. Het zielenpijntje weggecijferd! Dat zou zo maar kunnen! Maar goed het stukje pijn op mijn zieltje is er. Inzake ‘negeren’. Ik kan er nochtans niet meer onderuit. Dit ondermijnt danig mijn vertrouwen in mezelf maar ook in de medemens. Terwijl het niet van hén is! Maar louter van mezelf. Ik werd vannacht wakker. Nou, ik schoot wakker kan ik beter zeggen en ik wist instinctief hoe of wat. Hallelujah!!! Ik heb mijn blocnote gepakt en het opgeschreven. Deze woorden wil ik jullie meegeven. Als de essentie van dit stukje tekst!
1 Ik ben IK!
2 Ik ben zoals IK BEN!
3 Ik heb NIEMAND nodig!
4 Alleen mezelf!
5 Dat is GOED zoals het is!
6 Altijd!
7 In het hier en nu!
8 Punt!
9 Klaar!
BE AS HAPPY AS YOU CAN BE!
Allemaal op naar een geopend hart! Zodat die prachtige zielen geleefd kunnen worden! Hetgeen je blijer en gelukkiger zal maken. Net zoals het mij HAPPY maakt! Happiness for all!!! Je zal ‘even’ in reflectie mogen met jezelf maar je krijgt er iets prachtigs voor terug. Een jij in zijn meest authentieke vorm!!! In alle puurheid en eerlijkheid. Niets meer heeft hoog te houden. Bent zoals je bedoeld bent te zijn. Prachtig toch! Mocht je pijnstukken voelen, ga ze aan! Loop niet weg. Vlucht niet of ga er niet klakkeloos aan voorbij! Het universum is wat dat betreft onverbiddelijk! Als jij met jouw ziel op de universele agenda staat, dan sta je op de agenda. Linksom dan wel rechtsom totdat jij het proces aangaat wat voor je bedoeld is, blijven ze je dit duidelijk maken. Ze hebben daar toch de eeuwigheid. Tijd als zodanig kennen ze in de zielenwereld niet. Mijn advies is, bespaar jezelf de frustratie(s) en zeeën met ‘aardse tijd’, we are mortal! en schoon die mooie ziel van je op! Zorg dat deze meer ruimte krijgt en ballastvrij kan existeren. Heling optima forma! Dat jij beter kan doorstromen. Zie jouw energie te laten flowen! Ik gun je alleen dat jouw proces wat sneller mag gaan dan het mijne. Ik ben al zowat vier jaar, naar en op het pad van mijn ziel, onderweg. En jij? Ben jij en route naar of bewandel je alreeds het pad van jouw ziel??? Als jouw innerlijke bloemblaadjes nog niet ontvouwd zijn, is het wellicht tijd om jouw innerlijke bloem te gaan leven. Het leven wordt dan alleen maar mooier. Happier. Waarom zou je dat jezelf (nog langer) ontzeggen? Go for it! Go with the life flow… Be as HAPPY as you can be!!!
Happy soul groetjes, Irmgard
